Artystka Magdalena Hlawacz w 2014 roku zrealizowała w przestrzeniach Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu wystawę KOLIZJA RÓWNOLEGŁOŚCI. PODRÓŻE W CZASIE (1998-2013), dotyczącą prawdy i fikcji, a dokładniej momentu ich stykania.
Jedną z prezentowanych prac było video pt. ANIA I ELA UDAJĄ, ŻE MÓWIĄ, ŻE ZAPRASZAJĄ NA SWOJĄ WYSTAWĘ, w którym to rzeczywiście zapraszamy na wystawę KTÓRA TO KTÓRA, mającą się odbyć w GSW 2 tygodnie póżniej.
BOHATERKI RÓWNOLEGŁOŚCI -
dokument dotyczący tych dwóch wystaw, zrealizowany dla TVP Kultura, możecie zobaczyć >>> TU <<<
zdj. dzięki uprzejmości M. Hlawacz
...............................................................................................................
VIS-À-VIS ͛͛͛
Natalia Krawczyk
Każdy ogląda swoje odbicie w lustrze, ale co w sytuacji, kiedy sobowtór/klon istnieje naprawdę? Wideo ukazujące dwie osoby niezwykle do siebie podobne, wręcz trudne do rozróżnienia - odwołuje się do psychologicznego problemu związanego z brakiem możliwości wskazania oryginału w kontekście relacji bliźniaczej. Dwie artystki, siostry bliźniaczki w absurdalnej sytuacji bezgłośnego mówienia, symulowania. Sugestia tautologii pojawia się nie tylko w rysach twarzy postaci na ekranie, ale także w tytule ANIA I ELA UDAJĄ, ŻE MÓWIĄ, ŻE ZAPRASZAJĄ NA SWOJĄ WYSTAWĘ, sugerującym treść przekazu, choć tak naprawdę nie wiemy, co mówią. W bezgłośnej kakofonii powtórzeń popadamy w obsesyjny akt poszukiwania różnic, który sprawia, że zaczyna "mienić nam się w oczach".
"Psychologiczna moc sobowtóra wynika z ambiwalencji, z faktu, iż stanowi dla podmiotu zarówno kontrast, przeciwieństwo, jaki i podobieństwo"*. Hlawacz stara się podkreślić, jak łatwo jest się zagubić między faktem a fikcją oraz jak płynna jest granica między nimi. Jednocześnie zwraca uwagę, że symultaniczność tych zjawisk może prowadzić do prawdy poprzez potwierdzenie lub może obnażyć fałsz. Teza i antyteza współistnieją i potwierdzają się poprzez zaprzeczenie, przechodząc nieustannie z jednego stanu w drugi. Ta sytuacja pokazuje dualizm świata, to , że zawsze cos jes po drugiej stronie, naprzeciw, w opozycji, a jednocześnie równolegle. "Naprzeciwko tego, co nazywamy obiektywną rzeczywistością rzeczy, pojawia się świat samodzielnie stworzonych znaków i obrazów i trwa wobec niej w samodzielnej pełni i pierwotnej sile"**.
* Radosław Filip Muniak, Efekt lalki. Lalka jako obraz i rzecz, Universitas, Kraków 2010, s. 105. ** E. Cassier, Pojęcie formy symbolicznej w budowie nauk humanistycznych, [w:] idem, Symbol i język, wyboru dokonał, przeł. i wstępem poprzedził Bolesław Andrzejewski, Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji, Poznań 2004, s. 21.
͛͛͛͛ ͛͛͛ Tekst pochodzi z katalogu do wystawy Magdaleny Hlawacz KOLIZJA RÓWNOLEGŁOŚCI, PODRÓŻE W CZASIE (1998-2013), Galeria Sztuki Współczesnej, Opole 2014, s. 43.